"Benim bir kalbim var" dedim kalbimin varlığını unutanlara...
Devam ettim "Kalbim var defalarca kırıldıktan sonra toparlanabilecek kadar güçlü."
Bugün kalp üzerine konuşmak istiyorum. Ne demode diyenlere özel "güle güle sana yolun açık olsuuuun" şarkısını armağan ediyorum.
Bahsi geçen şahsı tanıyalım; Sol göğsünün oralarda bir yerde konaklayan, bütün duyguları ona yüklediğimiz, sanırım büyüklüğü yumruğum kadar falan olan organ kendisi. Kontrol mekanizması ile pek müdahale edilemeyen, şahsına münasır bir kişilik. Bazen mutluluktan uçurur daaa, yanlış yollardan yürütür deee. Kendisini %100 anlamak pek mümkün değil, hatta "Ahhh kalbimmm" diye şarkılar yazılmış yine de kendisi ile başa çıkılamamıştır.
Buradan sonra yazacaklarım bir miktar düşündürücü! Silkelenip kendine gelemeyenlere ek doz...
Etrafıma baktıkça görüyorum, en çok kendi kalbinin varlığını unutanlar kırıyor karşısındakini. Düşünmeden çıkartıyor aklına gelenleri ağzından. Ve sanıyorki gerçeği söylemenin anlamı bu. Oysa gerçeği söylemenin de bir uslubu olmaz mı bir yerlerde, arasan bulunmaz mı! Emek harcamaya mecali kalmamışlar için en kolay bahane; ne olursa olsun gerçeği söylüyorum diyor, sonra hiç kırılmadan aynı taş kalplilikle söylediklerini hazmetmeni bekliyorlar...

Tuhaftır ki hayal kırıklıkları hayal kurdurur. Gerçekleşmeyen kalben hayalleri gerçekleştirmesi için bir EROS beklemeye başlarsın. Oysa karşı taraf senin güçsüzlüğünü görmüştür bir kere, görünen tüm kartlar onun elinde oynar oyununu...
Eveeet bir de "Dank etme" levelı var bu oyunda. Bir bakmışsın ki kalbin ipleri eline almış gidiyor. Dur artık diyen sesin sinek vızıltısı olmuş. Kararlı uyanırsın yatağından ama gün içinde kalp atışların kararlarının hepsini topçu ateşi gibi dağıtır.
Ben son günlerde kendi kalbimi dinledim epeyce. Benim güçlü bir kalbim var, sevgiyi içinde büyütecek kadar anne! tutkuyu besleyecek kadar aşık! içine benden başkasını sığdırabilecek kadar şefkatli! hayaller kuracak kadar hayat dolu!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder