Ne çok severdim He-man'i, o küçücük kalbim atardı pıt pıt her çizgi film saati geldiğinde.
Aşık mıydım bilmiyorum ama onun gibi birşeydim.
O zamanlardan başladı benim de güçlü bir He-man'im olmalı derdim. O kadar güçlü olmalı ki, benim güçlü olmama gerek bile kalmamalı :)
Sonra büyüdüm biraz, He-man izlemeye fırsatım olmayan bir hayatım oldu maalesef. Bu sefer He-man olmaya soyundum. Öyle acıklı şeyler yaşamadım, Flash TV'ye falan manşet olamam anlayacağınız. Ama yine de "güç" kelimesinin fiilini, sıfatını vs cümle içinde geçen her halini başardım sanırım. Dizlerimin titrediğini hatırlarım :)
Bir gün güçlü durmaktan vazgeçtim, bütün yelkenlerimi suya indirerek bir kaç ay geçirdim. İyi gelir gibi oldu, çizgi filmlerdeki prenseslere benzedim. Sonra kral üvey anne getirdi :)
İçimdeki çocuğa sordum sonra, benden daha iyi biliyor beni. Yeniden kendine gel dedi, yine kendime geldim.
İçimden kutladığım 23 Nisan'ımda, He-man'e ben de göz kırpıyorum. Kokulu öpücükler konduruyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder